เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
รู้แต่ว่าฉันและเธอเคยอยู่โรงเรียนเดียวกัน
ตอน ม.1ก็ถูกบังคับให้ทานอาหารกลางวันเหมือนกัน
กับเมนูหลัก ข้าวราดกระเพรา และของว่างคือถั่วเขียวต้มน้ำตาลอันแสนโอชะ
คลอเคล้าไปกับเสียงเพลงในอัลบั้มชุดแรกของพี่เบิร์ด (ที่ปัจจุบันนี้กลายเป็นป้าเบิร์ด)
เราทานที่เดียวกัน ประชุมที่หอประชุมเดียวกัน
ฉันคงเคยเดินผ่านเธอ
และเธอก็คงเคยเดินผ่านฉัน
ฉันและเธอคงเคยมาสาย และโดนใช้ให้เก็บขยะเหมือนกัน
อาจจะเคยเอาไม้ไล่จิ้มขยะชิ้นเดียวกันเสียด้วยซ้ำ
…แต่เราก็ไม่รู้จักกัน
ต่อมา…
เธอแยกไปเรียนสายศิลป์
ส่วนตัวฉันก็ไปเรียนสายวิทย์
แต่เราก็ยังทานอาหารในโรงอาหารเดียวกัน
อาจจะเคยต่อแถวซื้อข้าวมันไก่ที่คนขายตัวใหญ่ๆเหมือนกัน
หรือซื้อน้ำลำไยแก้วละ 2 บาทพร้อมๆกัน
อาจเคยเดินสวนกันสักห้าหกหมื่นหน…
ทั้งในโรงเรียนและในห้างดังข้างๆโรงเรียนที่พวกเราโปรดปราน
ร่วมงานกีฬาสี งานโน้น งานนั้น และงานนี้
…แต่เราก็ยังไม่รู้จักกัน
หลายๆปีผ่านพ้นไป…
ฉันเจอเธออีกทีบน facebook
เธอบอกว่าคงไม่มีใครจำเธอได้
ซึ่งก็อาจจะจริง
เพราะว่าเห็นรูปครั้งแรกนึกว่าเธอเป็นสาวเกาหลี
หรือว่าเป็นเกาหลีที่แอบปลอมตัวมาเป็นเด็กหอวังจริงๆ ก็อาจจะเป็นได้
แต่ที่น่าแปลกคือ…เราเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันตั้งหลายปี
แต่ก็ไม่เคยรู้จักกันสักที
อาจเป็นเพราะว่าเธอบังเอิญไม่เจอฉัน
หรือ อาจเป็นเพราะว่าเราไม่มีวาสนาต่อกัน
แต่ก็ไม่เป็นไร
ตอนนี้ยังไม่สาย
ที่จะบอกว่า….
ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ
ohnkondee 
Leave a Reply