หมายเหตุ “ข้อมูลที่นำเสนอในเรื่องต่อไปนี้ มิได้เขียนให้ถูกต้องตามหลักวิชาการและความเป็นจริง พฤติกรรมและแนวคิดของตัวละครทุกตัว เช่น วนิดา และทันตแพทย์ล้วนมาจากจินตนาการของผู้เขียน ซึ่งเป็นการเสริมเติมแต่งเพื่อความบันเทิง”
กระแสแห่งแฟชั่นของวัยรุ่นที่ชอบใส่เหล็กดัดฟันกันจนเกร่อมิได้ทำให้วนิดาอยากจะทำตามบ้าง ถึงแม้ว่าจะได้ลุกค์ใหม่แบบแบ๊วๆเก๋ไก๋ตามประสาของเด็กสมัยนี้ เธอมักจะยึดคติที่ว่า “คนเราสวยได้โดยไม่ต้องแคร์สื่อ” ทำให้เธอมั่นใจกับตัวเองอย่างสูงกับใบหน้าที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด มิได้มีการเสริมเติมแต่ง ติดตั้ง และต่อเติมด้วยสิ่งแปลกปลอมภายนอกใดๆ
แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป เค้าโครงของช่องปากก็มีอันเปลี่ยนไปตามกาลเวลาเหมือนกัน ฟันหน้าของมนุษย์ทุกคน ไม่ฟันบนก็ฟันล่าง ก็เริ่มที่จะยื่นออกมา มากบ้าง น้อยบ้าง แล้วแต่วิถีการขบเคี้ยวของแต่ละปัจเจกบุคล ทำให้บริเวณพื้นใช้สอยที่ใช้ขบเคี้ยวอาหารน้อยลง วนิดาเล็งเห็นความสำคัญของการจัดฟันให้เข้ารูปเข้ารอยเพื่อสุขภาพของปากและฟันที่ดี โดยมิได้ยึดเอาความสวยงามเป็นที่ตั้ง เธอเข้าใจดีว่านโยบายกระชับพื้นที่ (ศัพท์คำนี้เธอยืมมาจากศอฉ.) ต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวดจากการบีบรัดของเหล็กดัดฟัน นอกจากนี้ อาหารสุดโปรด เช่น ไข่ต้ม ตับ และ ขนมกุ่ยช่าย คงไม่ใช่สิ่งที่เหมาะสมสำหรับมนุษย์ติดเหล็กดัดแบบเธออีกต่อไป เพราะว่าเศษเสี้ยวของอาหารเหล่านี้มันจะไปติดตามซอกของเหล็กดัดฟันด้วยสีสรรที่นับว่าแรงมากๆ
“หากหนูดัดฟันต้องใส่เหล็กดัดไปอีกนานเท่าไหร่เหรอค่ะคุณหมอ” วนิดาถามทันตแพทย์อย่างวิตกกังวล
“ก็คงใช้เวลาอีกประมาณ 2 ปีอย่างน้อยล่ะครับ ถึงจะเห็นผล แต่ผมคงต้องค่อยๆบีบฟันของคุณที่ละน้อยๆจนมันเข้าที่นะครับ” คุณหมอตอบแบบไร้อารมณ์ แต่ในใจแกคงอยากจะเอาคีมอันใหญ่แบบช่างทำท่อประปาใช้ มาบีบให้ฟันของวนิดาให้เข้าที่ไปให้เร็วที่สุด
“งั้นก็ OK ค่ะ แล้วมีสีอะไรให้เลือกบ้างล่ะคะ เออ…หน้าตาอย่างหนูนี่ใส่สีอะไรดีคร้า…คุณหมอ”
“สีก็คงแล้วแต่แฟชั่นครับ แต่คนที่ใส่เหล็กนั้นส่วนใหญ่จะทานอาหารได้น้อยลงนะครับ รับรองว่าผอมลงอย่างถนัดตา แต่ก็มีบางคนก็เลือกจะทานอาหารเดิมๆที่ตัวเองชอบ เช่น พวกที่คลั่งไคล้ผักที่อุดมไปด้วยเบต้าแคโรทีน พวก ฟักทอง แครอท หรือข้าวโพด ก็จะเลือกเหล็กดัดฟันสีเหลืองหรือสีส้ม พวกชอบกินอาหารแดงๆเป็นชีวิตจิตใจก็จะเลือกสีแดง เรียกว่าก่อนดัดกินกันยังไง หลังดัดก็กินแหลกเหมือนเดิมก็มีนะครับ เพราะว่าสีของเหล็กดัดฟันจะเข้ากับอาหารได้ดีที่เดียว คุณเลือกสีตามอาหารที่ชอบไหมล่ะครับ” หมอแนะนำไปตามระเบียบ
“ไม่ล่ะค่ะ อย่างนั้นหนูขอสีฟ้าแล้วกันนะค่ะ แบบว่าดูแล้วสุขุม เรียบร้อย เป็นผู้ใหญ่หน่อยหนึ่งอะค่ะ ไม่ดูแบ๊วมาก แต่ก็ดูดีมีสไตล์นิดๆ” เธอตอบไปอย่างอารมณ์ดี ยิ้มด้วยมุมปากนิดๆไม่เห็นไรฟันตามที่เธอถนัด
“ก็ดีนะครับ ผมก็คิดว่าเหมาะกับใบหน้าของคุณมากเลย รูปหน้ายาวๆ จมูกงอนๆ ก็ต้องสีฟ้านั่นแหละครับ” หมอมือใหม่เชียร์อย่างออกหน้าออกตา
สองชั่วโมงผ่านไป วนิดาลงเอยด้วยการติดเหล็กดัดฟัน …สีฟ้า…ดูดีมีสไตล์อย่างที่คิดไว้
สองวันผ่านไป เธอฝึกยิ้มหวานในรูปแบบใหม่ๆ แบบโชว์เหล็กดัดหน่อยๆ ซึ่งลองทำดูจะพบว่ามันยิ้มได้หลายรูปแบบจริงๆ เพื่อนของเธอหลายคนแซวเธอว่าไปจัดฟันเพราะว่าอยากสวย แต่เธอก็ไม่ปฏิเสธ เพราะถึงตอนแรกเธอทำไปเพื่อให้ได้มีสุขภาพปากและฟันที่ดีขึ้น แต่เมื่อได้ความสวยเป็นของแถม เธอก็ไม่ปฏิเสธที่จะรับมัน
สองปีผ่านไป เธอมีความสุขกับโครงสร้างปากที่สวยได้รูป จนเมื่อถึงเวลาที่จะเอาเหล็กดัดฟันสีฟ้าแสนสวยออกเพื่อที่เธอจะได้มีฟันที่ปกติเสียที เธอก็ยังเสียดายเจ้าเหล็กดัดฟันเพื่อนยากอยู่นิดๆเพราะอยู่กันมานานตั้งสองปีกว่า …และที่สำคัญ…เธอเสียดายยิ้มหวานๆ แบ๊วๆ แบบมีเหล็กดัดฟัน ซึ่งตอนนี้เธอคงต้องปรับตัวและฝึกยิ้มแบบเดิมๆอีกสักสองสามวัน …ก่อนที่จะหวนกลับคืนสู่ยิ้มแบบเดิมๆของวนิดา
ohnkondee 
Leave a Reply